نشست تعاملی مسئول سازمان بسیج ورزشکاران کرمانشاه با فعال رسانهای استان درباره توسعه فرهنگی و ورزشی
زانا_ نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران بعنوان یادگار ماندگار حضرت امام خمینی ره و خونبهای شهیدان همیشه جاوید تاریخ از ابتدای پیروزی تاکنون صدها هزار شهید و مجروح و جانباز و آزاده و ایثار گررا قربانی گرفته که شهید سید ابراهیم رئیسی نیز یکی از عزیزترین قربانیانی است که روز سی ام اردیبهشت ماه سال ۱۴۰۳ تقدیم این نهضت حسینی. ع. گردید
این روز با یک عالمه عزا و اندوه و یک ایران هجرت و فرقت در راه است ، روزی سبز اما سوزان ، سفری سرد و گران ، اوجی عزیزدر قلب آسمان و فرازی فروزنده و فرودی به قیمت هزاران جان.
آری ! در آن روز غم افروز سید ابراهیم رئیسی در یکصدو سومین سفر عشق و ایثار صبح به قصد خدمت به آذرجان صعود کرد و شب با برگ شهادت فرود آمد.
آیت الله رییسی؛ این سید والا تبار و این خادم بیقرار از اوتاد، اخیار و احرار انقلاب اسلامی و حامی و هادی با صداقت مردم بود که طبق تقدیر در آسمان سعادت و اوج عزت و عظمت مزد خدمتش را با خلعت شهادت از خدا گرفت و ابراهیم وار در منجنیق عبرت و امتحان الهی به یک الگوی اخلاص و اسوه فرما نروایی تبدیل گردید.
حاکمی مقتدر و مظلوم ، خبره و پرهیز کار ،خدمتگزاری خردمند و جامع الاطراف که به تعبیر مقام معظم رهبری یکی از بهترینهای زیراین آسمان بود که خار در چشم و استخوان در گلو بالاترین تهمتها و نامرادیهارا تحمل کرد و بواسطه الزامات انقلاب و ایران دم برنیاورد و روز به روز نیز برحجم خدمت و خلوص آن افزوده میشد بطوریکه رهبر و مقتدای او در پیام تسلیت شهادتش فرمودند
” دلم برای آیت الله رئیسی سوخت ”
او خادمی خاضع و خُسروِی خاشع بود که با اعجاز خاک ، به افلاک رسید و ساده زیست وساکت و سترگ ، خستگی را خسته کرد و با قبای همت و شوق خدمت به گنجِ شهادت رسید و به یمن اخلاص و آزادگی ، نگرش آدم و عالم را به مقوله حاکمیت و حکمرانی و صدرنشینی و صدارت متحول نمود.
مدیری متدین و متخلق به اخلاق الهی که مقام معظم رهبری با استفاده از تفسیر آیه نورانی “۱۵۴ سوره مبارکه بقره ” ایشان را شهید راه حق و اعتلای نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران و خادمیت مردم دانست و آن سیدجلیل القدر را به القاب شریف ( خادم الرضا ، کار آزموده ، تلاشگر بی وقفه ، مزین به پرهیز کاری و خرد مندی ، دارای تحصیلات حقوق و فقه ، اهل ذکر ، دارای روحیه کارجهادی و وارسته ) مزین فرمودند.
صاحب منصبی با منزلت و مرتبت جهانی و ساغر سوز و ساحل محفوظ، خِرقه امیری را وانهاده ، جامه نوکری پوشید و همرنگ پا برهنگان حاشیهنشین از میزو مقام و مکانت فاصله گرفت و با عَلمِ عشق و تحفه تسکین در کوه کرامت و صخره سخاوت ورزقان آذربایجانِ ابدیت ایران جاودانه شد ومیراث مردمی و محبوبیت ایشان در تشیع تاریخی و تابناک پیکر خودو دوستانِ شهیدش ( شهیدان آیت الله آل هاشم نماینده ولی فقیه در استان و امام جمعه تبریز ، دکتر امیر عبداللهیان وزیر امورخارجه ، دتر مالک رحمتی استاندار ، سردار سید مهدی موسوی فرمانده یگان ریاست جمهور ، خلبان سیدطاهر مصطوی ، خلبان دریا نوش و سرگرد بهروز قدیمی مهندس پرواز ) در شب میلاد امام رئوف.ع . به اثبات رسید.
سیاستمداری متعهد که با تاسی از آموزههای علوی و بی اعتنا به امواج اهانتها و سبک سریهای مخالفین خود و معاندین جمهوری اسلامی ایران با تسهیل ارتباطات جهانی ، تعدیل و تنزیل چشمگیر اندیشههای ایران هراسی، جذب مساعدتهای اقتصاد جهانی ، ایجاد امید و نشاط دربین جامعه کارگری کشور با فعال کردن هشت هزار کارخانه تعطیل شده و ساماندهی و اصلاح نظامهای پرداخت و کسب رضایت و امیدواری حقوق بگیران و معلمان و بازنشستگان از طریق اجرای طرح رتبه بندی معلمان عزیز و همسانسازی حقوق بازنشستگان محترم ) تلاش وتدببر و تعهد و توانمندی عملی خودرا در مدیریت کشور بزرگ ایران عزیز به اثبات رسانید و شایعه سازان و تحقیرکنندگان و سیاه نمایان را مفتضح و منکوب کرد.
او امیری عاشق و قائدی صادق بود که سرشار از دنای درد و گِردبادِ بیقراری با شمشیر شهامت به جنگ فتنه و فساد رفت تا با مَرهم مِهر و معجزه محبت، جراحت محرومینِ جامانده را التیام بخشیده و مفسدان مکار را نیز مجازات و به دار مکا فات بسپارد.
تنها رئیس جمهور مظلوم و محبوبی که هماننده شهید محمدعلی رجایی و شهید بهشتی تادر قید حیات بود ناجوانمردانه مورد هتک حرمت و بی مهری و نهایت شان شکنی قرار گرفت و به تعبیر زیبای مقام معظم رهبری( هیچکدام ازخدمات و تلاشهای مجاهدانه ایشان باز گوو تبلیغ و تبیین نشد) اما بعداز شهادت همه اقشار حتی دشمنان و رقیبان و بدخواهانش نیز به عزم راسخ و حجم خدمات و مراتب اخلاص آن الگوی ادب و عزت و خدمت اقرار و اعتراف کردند وبه گفته اقبال لاهوری صحه گذاشتند:
” تاکه بودیم ، نبودیم کسی .
کُشت مارا غم بی نفسی .
تاکه رفتیم همه یار شدند .
خفته ایم و همه بیدار شدند.
قدر آینه بدانیم چو هست.
نه در آن وقت که افتاد و شکست.
خدمتگزاری خوش صولت و خاکساری نیکسیرت که آفتِ فساد و آسیب فریبکاری از تیر تقاصش در امان نبود و اکسیر سلامت و کیمیای کرامت در سیمای صبورش موج می زد.
سرداری تنها و جان نثاری باصفا که در اوج عزلت و نهایت بی مهری خودیهای بیگانه پرست با تدبیر طهارت و رایحه رضایت و توشه تعامل همسایگان و مسلمانان ، ضمن مهار غول فیل افکن “کرون ” شاخصهای اقتصادی را بهبود بخشید ،آمار بیکاری را کاهش داد ، نرخ تورم را متنزل ، ناترازیهای انرژی را اصلاح ، دخل و خرج کشوررا تنظیم و معیارهای بهداشت ودرمان را نیز بدوراز هرگونه بحران و بد اخلاقی ارتقاء داد .
رئیس جمهوری که سفره ای خالی و خاک خورده تحویل گرفت و بدون جزع و وزع با هفت سین همت تزئین نمود و بامراعات اصول ” حکمت و عزت و مصلحت ” دیپلماسی میزو میدان را با اعجاز اخلاص شهید امیر عبداللهیان به حرکت و حماسه واداشت و بعداز گذشت ۴۵ سال ، جمهوری اسلامی ایران را به عضویت پیمانهای بزرگ اقتصادی جهان (شانگهای و بریکس ) در آورد.
یادش بخیر حضرت آیتالله شهید “سید ابراهیم رئیسی” منتخب مخلص مردم که اخلاصش در مقابل عشایر بادیه نشین ایران و اقتدارش در برابر مستکبران جهان و ارتباط مستمر کاری و میدانی با لایه های مختلف مردم و نظارت عملی بر فرایند امواجرایی و خدماتی حکمرانی علوی را در اذهان عالم متبادر و متجلی میکرد.
اولین حاکم مسلمانی که در سازمان ملل ، قُرآن کریم را بالای سر برد و هیمنه سردارِ شهید حاج قاسم سلیمانی را به رُخ قدرتهای ظالم وشیطانی دنیا کشید.
نخستین رئیس جمهوری که افتخار را در خدمت به بندگان خدا دید و در آخرین پروازش خلوص خدایی، وفای ولایی، محبت مردمی و پیمان پاکیش را در بلند آسمان ایران با خون پاک و اَبدانِ سوخته خود و یاران و همراهانش اثبات و امضاء کرد تا سیه روی شود هرکس درآن غش باشد.
امروز و در آستانه یکسال عذابِ فراق آن یار نیک نگارِ ولایت وخدمتکار سرافراز ملت ، خورشید خوبیهایش را می ستاییم و عرضه میداریم که” ای داغ بر دل نشسته و ای روح از تن گسسته، تو که به افتاح سدّ صفا و سازندگی آذربایجان ایران رفتی چه شد که رودِ فِرقت و اقیانوس هجرت به دشت دلهایمان گشودی و کنعان کدورت و غوغای غربت میهمانمان روحمان کردی؟
خاک نشینی که با تفاق یاران با وفا و همراهان هجرت پیشه اش ، هیبت و حماسه آفرینی انقلاب اسلامی را به رخ متجاوزان کشید و با تعمیق روابط حسته با کشورهای اسلامی ‘مصر.عربستان و قطر’ منطقه رامتحول نمود.
بدرود ای سید با سخاوت و ای سرباز وِ لایت، خُلق نیک، دست پاک، چشم خدابین، گام استوار و خواستگاه مردمی شما در عرشه ارادت ما سبز است و تا سجده آسمان و بوسه بر آستان قدس شهیدانِ راه رستگاری خدمات خالص و نیت نورانی شما را ارج می نهیم و در محضر کریم کردگار، گواهی خواهیم داد که
” اللّهُمَ اِنّا لا’ نَعلَمُ مِنهُ الا خیرا”.
خرقه شهادت گوارایت باد ای قصه پر غصه روزگار ما، بدرود.
دیدگاهتان را بنویسید