صحنههای فداکاری مردم در میدان قدس جلوهای از غیرت ایرانی است
نایره برگ درختان ، هم نوایی گنجشکان صحرا ، شاق شاق کبک های جنگل، نغمه دلنواز آبهای روان ، موسیقی روح انگیز بلبلان بیابان ، سمفونی سازگار نسیم بهاری صدای خدا و لالائی طبیعت، همه برای آرامش انسان و هدیه ای از خوان خوش الوان خداست.
صدای خدا زیبا است، چون به رخت رنگین صداقت مزین و به بوی خو ش آشنائی معطر است.
صدای درخت سلطان صداها و زمزمه زیبای ایزد منان و برگ و بارش بسان پر و بال پرندگان بهشتی مقدس و متبرک و شکستن آن نوعی عصیان الهی محسوب میشود.
درخت از آزار اره نمی نالد ، از عذاب تبر شکوه ندارد ، به شلاق طوفان بی اعتنا ، سوز سرما را بیخیال و چون جَبل راسخ ایستاده است لکن از نامهربانی ما آدمای نا سپاس ملول است و مکدر.
درخت موجود قشنگی است که کلامش زیبا ، نگاهش نعمت ، پایش استوار، دستش دهنده و نگاهش منزه و متبرک است.
درخت بر دامان طبیعت بنشسته و سخاوتمندانه در مقابل سنگ نا اهلانِ نمک نشناس میوه هدیه میکند و سایه اش هبه دو ست و دشمن و شاخ و برگش تحفه رهگذران است.
شیره جانش تاراج تیشه ، برگ و بارش روزی محتاجان، انگشتانش عصای دست پیران و ثمر ه عمر ش هم پیشکش سفره بندگان ناسپاس قادر متعال است.
درخت زبان دارد و آزار دهندگانش را نفرین میکند. موجودی است راست قامت که تنه اش تیر بلا ، برگش میزبان جفا ، زلفش منبع صفا، قلبش شهد شفاء و صدایش صدای خدااست.
بیائیم به بهانه هفته درختکاری به استقبال مولود پرسود بهار برویم و صدای خدا را قطع نکنیم.
بیاییم با زمین و هوا و خاک پاک خدا محبت کنیم و بعنوان ارباب خود با آن مهربان باشیم زیرا زمین تنها میزبانی است که با تمام ساز و برگش ازهمه موجودات عالم پذیرایی میکند.
زمین این میزبان مهربان ، آب را می جوشاند ، گیاه را می رویاند و سیاهی را می پوشاند تا بندگان خدا لَختی بیاسایند.
عشق و امنیت و آرامش بشر تحفه زمین برای حفظ حیات انسان است که درخت، این هدیه شیرین رب جلیل بر بام این تحفه طاهر می درخشد.
ایرانیان عزیز طبق یک سنت دیرین الهی و بر اساس یک آداب شریف اخلاقی ، درخت را مقدس دانسته و حراست و حمایت و تکریم و تجلیل از این فرشته سبزِجانبخش را وظیفه خود میدانند.
آنان محشر طبیعت را محضرخدا و بستر زمین را نیز حریم خالق کردگار تلقی میکنند. تا شاکراین انعام الهی باشند،
در پهنه گیتی و گل گشتِ روزگار ، ما مهمانیم و زمین میزبان و آسمان نگهبان و رسم زمانه نیز به مهربانی حکم میکند . وظیفه ما در ایام الهی بهار تولد جوانه های جان افزا و برگهای برکت آفرین ، نعمت گرفتن و نفس دادن است ، نه کفر نعمت و نفس بریدن.
پس بیائیم در مقابل جنگل ستیزانِ طبیعت سوز همه صدای درخت باشیم و زبان طبیعت.
چنین باد.
صدای خدا زیبا است، چون به رخت رنگین صداقت مزین و به بوی خو ش آشنائی معطر است.
صدای درخت سلطان صداها و زمزمه زیبای ایزد منان و برگ و بارش بسان پر و بال پرندگان بهشتی مقدس و متبرک و شکستن آن نوعی عصیان الهی محسوب میشود.
درخت از آزار اره نمی نالد ، از عذاب تبر شکوه ندارد ، به شلاق طوفان بی اعتنا ، سوز سرما را بیخیال و چون جَبل راسخ ایستاده است لکن از نامهربانی ما آدمای نا سپاس ملول است و مکدر.
درخت موجود قشنگی است که کلامش زیبا ، نگاهش نعمت ، پایش استوار، دستش دهنده و نگاهش منزه و متبرک است.
درخت بر دامان طبیعت بنشسته و سخاوتمندانه در مقابل سنگ نا اهلانِ نمک نشناس میوه هدیه میکند و سایه اش هبه دو ست و دشمن و شاخ و برگش تحفه رهگذران است.
شیره جانش تاراج تیشه ، برگ و بارش روزی محتاجان، انگشتانش عصای دست پیران و ثمر ه عمر ش هم پیشکش سفره بندگان ناسپاس قادر متعال است.
درخت زبان دارد و آزار دهندگانش را نفرین میکند. موجودی است راست قامت که تنه اش تیر بلا ، برگش میزبان جفا ، زلفش منبع صفا، قلبش شهد شفاء و صدایش صدای خدااست.
بیائیم به بهانه هفته درختکاری به استقبال مولود پرسود بهار برویم و صدای خدا را قطع نکنیم.
بیاییم با زمین و هوا و خاک پاک خدا محبت کنیم و بعنوان ارباب خود با آن مهربان باشیم زیرا زمین تنها میزبانی است که با تمام ساز و برگش ازهمه موجودات عالم پذیرایی میکند.
زمین این میزبان مهربان ، آب را می جوشاند ، گیاه را می رویاند و سیاهی را می پوشاند تا بندگان خدا لَختی بیاسایند.
عشق و امنیت و آرامش بشر تحفه زمین برای حفظ حیات انسان است که درخت، این هدیه شیرین رب جلیل بر بام این تحفه طاهر می درخشد.
ایرانیان عزیز طبق یک سنت دیرین الهی و بر اساس یک آداب شریف اخلاقی ، درخت را مقدس دانسته و حراست و حمایت و تکریم و تجلیل از این فرشته سبزِجانبخش را وظیفه خود میدانند.
آنان محشر طبیعت را محضرخدا و بستر زمین را نیز حریم خالق کردگار تلقی میکنند. تا شاکراین انعام الهی باشند،
در پهنه گیتی و گل گشتِ روزگار ، ما مهمانیم و زمین میزبان و آسمان نگهبان و رسم زمانه نیز به مهربانی حکم میکند . وظیفه ما در ایام الهی بهار تولد جوانه های جان افزا و برگهای برکت آفرین ، نعمت گرفتن و نفس دادن است ، نه کفر نعمت و نفس بریدن.
پس بیائیم در مقابل جنگل ستیزانِ طبیعت سوز همه صدای درخت باشیم و زبان طبیعت.
چنین باد.
دیدگاهتان را بنویسید