کار به مرد بزرگ شود، نه مرد به کار

ابوالفضل بیهقی می گوید:«مرد با کار  و شغل بلند مرتبه نمی گردد، بلکه این انسان است که به کار و شغل ارزش می دهد»

و ماتسوشیتا نیز در کتاب «اخلاق مدیریت روشن بین» ترجمه محمود متحد می گوید: «ارزش پست و مقام از فرد است، اگر فرد بی لیاقت باشد، مقامش خدشه دار می شود، اگر لایق باشد اعتبار و اقتدارش افزایش می یابد».

🔹حرمت حرفه روابط عمومی به مدافعان آن بر می گردد، با حیله و ترفند نمی توانید برای کسی حرمت بخرید، حرمت را باید کسب کرد.

اگر خواهان احترام دیگران به خود و شغلمان هستیم باید مدام در حال یادگیری باشیم؛ روابط عمومی بیش از ۲۰۰ تکنیک دارد ، تکنیک هایی که از رشته های مختلف علوم انسانی گرفته شده و با گسترش فضای مجازی و شبکه اجتماعی نیز بیشتر و تخصصی تر هم شده اند.

مدیر روابط عمومی باید همطراز با مقام اول سازمان از شرح وظایف، اهداف و کارکردهای تمامی قسمت ها آگاه باشد، مدیریت روابط عمومی حکم می کند که علاوه بر دانش روابط عمومی، از مدیریت، روانشناسی، جامعه شناسی، رایانه و سایر رشته های مرتبط هم سررشته داشته باشد.

دانش یعنی قدرت؛ با این تعریف می توانیم مدیریت، مردم ، رسانه و افکار عمومی را با برنامه هایمان همسو نماییم؛ بطور مثال وقتی مدیریت مجموعه برای هر درخواست، جواب منفی می دهد باید بتوانیم مدیر را برای انجام عمل درست در حوزه مورد نظر و ارتباطات سازمانی متقاعد کنیم چراکه یکی از وظایف ما به عنوان مدیر میانی، راهبری مدیران ارشد  است؛ این کار، سخت ولی شدنی است.

یک مدیر روابط عمومی باید یک روان شناس قوی باشد، یک انگیزه دهنده و امید دهنده قوی که همیشه امواج مثبت ساطع نموده و اجازه ندهد کسی در سازمان به حالت قهر زندگی کند.

وقتی شناخت مدیریت از واحد روابط عمومی کم باشد و از طرفی توانایی و شناخت متولیان روابط عمومی نیز از وظایف، اهداف و رسالت خویش کم باشد، خیلی از وظایف به او تحمیل می شود که هیچ سنخیتی با این حرفه ندارد و نتیجه آن کاهش کارایی و بازدهی این واحد در نگاه اول و عدم موفقیت کل مجموعه در نگاه کلان می شود.

در نهایت باید اول بر روی خودمان سرمایه گذاری کنیم؛ دانش خود را بالا برده و بروز باشیم تا جایگاه و شغل خود را ارتقا داده و در مسیر اهداف و برنامه هایمان، حرف های جدیدی برای گفتن داشته باشیم.

تو مگو همه به جنگند و ز صلح من چه آید/ تو یکی، نِه ای، هزاری، تو چراغ خود برافروز…