نشست تعاملی مسئول سازمان بسیج ورزشکاران کرمانشاه با فعال رسانهای استان درباره توسعه فرهنگی و ورزشی
از قدیم مرسوم بود ه که نا برده رنج ، گنج میسر نمیشود…اما اعجاز عده ای فرصت طلب این قاعده را نقص کرد ه و می بینیم که بدون کارکردن هم میشود مزد گرفت و نا برده رنج نیز گنج میسر است.
ما از نیاکانمان چنین یاد گر فته ایم که هرآنکس دندان دهد ، نان دهد اما اکنون شاهدیم که برعکس قا عده ، پولدارانِ پارتی دار هم نان میدهند و هم جان میگیرند.
درمنابع علمی دیده واز اسا تید خود شنیده بودیم که بالاترین سرعت متعلق به حرکت نور است لکن الان بِرَند سرعت از نور سلب شده و این امتیاز متعلق به تبدیل و ضع و تغییر رنگ آدمهای زرنگ این زمانه است.
براساس قول معروف حضرت سعدی ره معتقد بودیم که ….چه عضوی به درد آورد روزگار دیگر عضو هارا نماند قرار لکن با عرض تا ثر و تاسف درجامعه ی امروز، قرار وآرامش ما درتعب و بیقراری دیگران است.
مارا عقیده وعقل براین بود که کارِ خوب کردن از پرُکردن است و یا بقول خود مون (نکرده کاری ، نکنه کاری) اما درکشور ما ودیگر کشورهای عالم هستند کسا نیکه از علوم و فنون رانندگی هیچ بهره ای ندارند لکن درآنِ واحد با گرانترین ماشینهای لاکچری وبدور اژچشم پلیس صد مکان ممنوعه را دور می زنند و ریالی هم جریمه نمیشوند.
شنیده بودیم که برای همه افراد جامعه قانون فصل الخطاب است اما گو یا این قول نیز قدیمی شده و منسوخ ، بلکه امروز نان و نفو ذ آغاز و پایان کتاب است.
از مزرعه مهرو معرفت حکیم ابو القاسم فردوسی بیاد داریم که ” زنادان بنا لد دل سنگ و کوه …و توانا بود هر که دانا بود ….. اما شور بختانه این عرف عقلانی و امر آسمانی هم بی اعتبار شده و الان شیر دانائی اسیر شغال دارائی و عقاب دانش طعمه عذاب داعش است و نادانان حاکمان عالم اند.
گذ شتگان می گفتند که بلاخره حق به حق دارمی رسد، اما و اقعا چنین است من دیده ام و همه شما خوبان هم شاهدید که عده ای از بندگان بینوای خدا علیرغم استحقاق و اولویت کامل اما سالها ست که در تلاش اند و جان میکنند اما هیچگاه به حق خود نرسیده اند و بلعکس..
اگرخدا گفته که ؛ انّ مع العُسر یُسر ( بعد از هرسختی و مشکلات شاهد آرامش و رفا خواهیم بود) پس چرا هزاران انسان شریف سالها در تلاشند اما هیچگاه شاهد خوشی و آرامش و استراحت را درآغوش نمی گیرند و عده ای دیگر بدون هیچ مرارتی همیشه چرخ دنیا به کامشان می چر خد
فلاسفه و عرفا گفته اند که عدالت یعنی قرار گرفتن هر چیزی و هرکسی درجای خود.پس چرا چنین نیست و ازما بهتران عالم هرآنچه خود میخواهند انجام میدهند وهرکس وهر چیزی را که دوست ندارند برمیدارند و آنچه که مایلند می گمارند یکی با پای پتی در خارستان خزان در حرکت است و دیگری با کفش صدمیلیونی برزمین خدای فخر میفروشد.
اگربقول قرآن کریم قرار هست که عالم از آن صالحان ومحرومان باشد پس به چه علت عنان جهان در دست فاسقانُ و داغ دنیا همچنان بردوش مستضعفان است
و شایدم در حال امتحانیم و خود ندانیم و بقول عارف استادآروق پورحبیب ؛
گفته ایم” آمَنتُ بالله” با زبان.صدق آن با امتحان گرددعیان.
خدایا ؛ غم را پادشاه ملک جانمان نگردانو به شکرانه ی نعمتعشق وامیدت.آن ده که آن به.چنین باد.
دیدگاهتان را بنویسید